‘Lambic is anything but predictable. And until we accept the inherent unpredictability that every second entails, we are not accepting of life.’
Een Oude Gueuze is een blend van verschillende jaargangen lambik met een gewogen gemiddelde leeftijd van minstens 1 jaar waarbij de oudste lambik minstens 3 jaar is. Doorgaans bestaat een blend voor een geuze te maken uit ongeveer 80 à 90% twee jaar oude lambik, 5 à 10% 3 jaar oude en 5 à 10% 1 jaar oude. Dit varieert van steker tot steker uiteraard en ook de dichtheid of het aantal graden Plato (de gemeten restsuikers) van ieder afzonderlijk deel is van belang in de samenstelling. De 3 jaar oude lambik brengt complexiteit en droogheid bij, de 2 jaar oude zal grotendeels de smaak en het aroma bepalen en de 1 jaar oude brengt de nodige vitaliteit aan, lees suikers en actieve gist, om een goede hergisting op fles te hebben. Gewoonlijk zorgt een extra dosis suikeroplossing voor zekerheid wat de hergisting op fles betreft. Deze extra suikers worden volledig omgezet door de gisten en zullen dus geen zoetheid aanleveren, enkel wat alcohol en Co2. Er heerst hier en daar een wat romantisch beeld over het blenden van lambik, feit is dat de meesten wel wat suiker toevoegen om zeker te zijn van de hergisting op fles.
Soms loopt het echter ook niet zoals gewenst, de wilde bacteriën en gisten in lambik laten zich niet zomaar de les spellen. Een Doesjel of Loerik is een benaming respectievelijk door 3 Fonteinen en Cantillon gebruikt voor een blend waarbij de hergisting op fles niet heeft plaatsgevonden. De gisten waren letterlijk te lui om hun werk te doen met als resultaat een fles ‘platte’, niet gesatureerde geuze blend. Dit kan men in principe vermijden door de toevoeging van wat bottelsuiker. Bij deze OG² van Gueuzerie Tilquin was echter het omgekeerde het geval…. Door een te actieve hergisting op fles (nochtans zonder extra suiker voor de hergisting gebotteld) was een groot deel van de flessen Oude Gueuze overgesatureerd. De gisten hadden na botteling nog extra doorgewerkt en voor meer koolzuurgas gezorgd dan wat berekend was. Het gevolg hiervan; flessen die bij het openen hun inhoud eruit spuiten, gushers genaamd, tot mogelijk exploderende flessen door de grote interne druk.
Oplossing?: alle flessen uitgieten en terug op vat steken om te laten uitgisten en daarna terug te bottelen. Als het ware dus een Oude Gueuze tot de tweede macht of Oude Gueuze², tot 2 maal op vat vergist. Onbedoeld uniek. Je zou kunnen stellen dat je door dit procédé eindigt met een Oude Geuze die is samengesteld uit lambik van 2, 3 en 4 jaar oud. Toegegeven, de gedachtengang is niet helemaal correct maar you get the picture…
Dit gebeurde voor de eerste keer bij de Oude Gueuze van seizoen ’11-’13 en gebeurde spijtig genoeg opnieuw in seizoen ’13-’14. In beide gevallen betreft het geen volledig seizoen Oude Gueuze maar enkel een specifieke batch (of batches)/afvulling. Het resultaat was uiteindelijk een meevaller en leverde een Oude Gueuze op met iets meer alcohol en complexiteit.
Oog: Koper, donker goudblond. Schuimkraag is niet overvloedig, bouwt wel mooi op bij hoog uitschenken maar verdwijnt ook weer snel tot een dunne ring bovenop het bier. Relatief helder bier
Neus: Hout, eik, vat. Bretty. Sherry toetsen.Zacht kruidig toetsen; kurkuma, verse koriander. Milde fruitigheid, toetsje groene appel maar vooral een Boskoop-achtige volheid. Ook wat toetsen van oxidatie, oude lambik.
Mond: Heel zacht zurig, milde fruitzuren. Eerder zachte Co2 prikkel, neigt wat naar de platte kant. Droog, milde volmondigheid. Complex. Afdronk is beendroog met redelijk wat wrangheid in de mond. Tanninerijk.
ABV: 7.6%, door de extra vergisting en hergisting ligt het alcoholgehalte iets hoger, ongeveer +1,2%
Etiket: Herkenbaar Tilquin. Ander design dan voor de standaard Oude Gueuze. ² symbool om te onderscheiden
Pairing?;
- Kaas. Fijne tot complexere geitenkazen. Witschimmelkazen
- Kruidige, exotische gerechten –> Masala meatballs
- Fazant saus fine champagne, vervang de Cognac door een flinke scheut goede sherry
Deze ’13-’14 OG² valt mij iets tegen. Er is al een zeker mate van oxidatie aanwezig die ik mij niet herinner van de eerdere versie. Het blijft niettemin een aangenaam complexe geuze die echter wat aan frisheid inboet.
Gezien de recente installatie van de nodige meetapparatuur was dit mogelijk de laatste OG² die bij Gueuzerie Tilquin naar buiten rolde. ‘Meten is weten’ en met een betere opvolging van de vergisting zou dit voortaan vermeden moeten worden. Het is uiteindelijk geen plezier om enkele duizenden flessen te moeten ontkurken, uit te gieten in een vat en nadien terug te moeten afvullen… OG² is dead, long live OG²!
Cheers
Belgian Beer Geek