Hopla, een Amerikaan in blik. Niet de minste trouwens. Brouwerij Toppling Goliath uit Iowa-USA, opgericht in 2009, maakt zoals ze het zelf omschrijven ‘Big beer brewed in small batches’. Dit resulteerde onder meer in een serie stouts, KBBS, Assasin, SR-71, die nu al enkele van de meest gezochte en misschien wel meest gehypte bieren zijn die je op deze aardkloot zal vinden. Een schuchtere poging van ondergetekende om deze te verkrijgen via het tradecircuit noopten bijna tot het aangaan van een extra hypotheek. De KBBS (Kentucky Brunch Brand Stout) slaagde er recent nog in van het Westvleteren 12 bier van de troon te stoten als beste bier in de Ratebeer ranking. Een brouwerij met een flinke reputatie dus waarin de kleine oplage natuurlijk een deel van de hype stuurt. Hoe beperkter, hoe gewilder. Dat ze tegenwoordig op een groter 30Hlt systeem brouwen lijkt wat soelaas te brengen en ook een akkoord met contractbrouwerij Brew Hub om een deel van de core range(zoals deze Pseudo Sue dus) te brouwen past hierin. Toch blijft de vraag het aanbod ruim overtreffen, een probleem waar zoveel craft breweries in de USA mee sukkelen. Alhoewel, het zou pas problematisch zijn mocht het omgekeerd zijn.

Deze Pseudo-Sue is een single hop American Pale-Ale. Een Pale-Ale is een bier van hoge gisting waar een eenvoudige moutsamenstelling van voornamelijk pilsmout(bleke mout) ten dienste staat van het hopprofiel, in dit geval dus slecht 1 hop: Citra. De prefix ‘American’ duidt er dan weer op dat we ons mogen verwachten aan een uitgesproken hopprofiel.

Oog: Goublond, licht ambere schijn. Het zal dus niet enkel pilsmout zijn. Witte schuimkraag, redelijk sterke opbouw. Matige kleverigheid van het schuim tegen het glas.

Neus: Veel rijp fruit; passievrucht, veel mango, ananas, limoen. Een fruitbommetje. Wat biscuit-achtige toetsen van de mout. Heel in de verte, als je eens goed doorsnuift, word ik een kattenpis aroma gewaar maar het is heel licht en niet onmiddelijk storend. Een overmatige hopgift kan dit effect soms hebben op het aroma.

Mond / Aroma: Lichte body, net niet waterig. Zacht mondgevoel, heel milde Co2 prikkel. Milde bitterheid op het einde. Droog. Heel doordrinkbaar en fris.

ABV: 5.8%

IBU: 58. Lijkt milder

Fles: Nee, blik!! En dan nog een ruime 500ml variant. Je hoort mij niet klagen 😉 Een afbeelding van een dinosaurus, ik zie niet meteen het verband. Van ingrediënten geen sprake wat mij nogmaals doet concluderen dat de Amerikaanse consumenten(en bij deze wij dus ook eigenlijk) wat productinformatie betreft nog slechter gesteld zijn dan wij. Als ‘Brewed By’ staat er te lezen: ‘Toppling Goliath Brewing Co. under special agreement with Lakeland FL’. Niet gebrouwen bij Toppling Goliath zelf dus maar bij Brew Hub, de contractbrouwer die ik in de inleiding reeds vermeldde.

Toppertje! Een frisse en fruitige pale-ale met hoge doordrinkbaarheidsfactor. Dat dit een blik is van wel 500ml word je niet gewaar, deze is leeg voor je het zelf beseft. En niet lopen zeuren dat bier in blik minderwaardig is, je verwart ongetwijfeld met de 13 in een dozijn supermartkpilsen of de alcoholbommetjes van Gordon. Dit is topbier in blik! Geen betere manier om heel hoppige bieren te bewaren dan in blik trouwens. Blik houdt namelijk de numero uno vijand van hop op een afstand: licht. Onder invloed van licht gaan bepaalde moleculen van de hop zich afscheiden en een verbinding aangaan die een onaangename geur aanmaakt, een ‘skunked’ geur die vergeleken wordt met de geur van een stinkdier. Aangenaam is anders maar hier dus geen probleem.

Cheers

Belgian Beer Geek