Let there be craft beer….

Craft beer, men slaat je ermee om de oren de laatste tijd. Je kan geen voet meer buiten zetten of je plonst je dikke teen wel in een of ander met craft beer gevuld glas. Liefst dan nog een Teku glas natuurlijk. Deze van over het kanaal overgewaaide term dekt een lading aan bier en brouwers die ‘La nouvelle vague’ voorstellen binnen de bierwereld. Hip, trendy, gedurfd, grenzeloos, sociaal, open…..een paar termen die je erop kan plakken en als je je bierfestival zo noemt weet je onmiddelijk aan wat je te verwachten. De term an sich is natuurlijk niet nieuw, reeds in de jaren ’70 sprak men van microbrouwerijen en de daaruit volgende vernieuwing en term craft beer. Hoewel men probeert de term in een aantal regeltjes vast te leggen gaat het vooral om een statement, een beweging, het zich afzetten tegen de smaakvervlakking van de industriële brouwerijen. En een stad als London, hip&trendy als ze is, is natuurlijk de ideale achtergrond voor dit craft beer festival.

En ja, na ons bezoek aan het Great British Beer Festival eerder die dag waren onze smaakpapillen aan het anticiperen op enkele centiliters – we blijven beschaafd – craft beer. De bieren op het GBBF waren goed geweest, heel goed zelfs. Maar na een half dagje platte pinten te drinken, om het oneerbiedig te zeggen, snakte ik toch naar wat meer pit.

Voor een luttele 35£ kregen we  toegang tot het festival dat plaats had in The Oval Space, een industrieel complex nabij een oud gasvergaarbekken. Met die 35£ waren we verzekerd van een proevertje van ieder aanwezig bier en jetons voor 4 ‘large pours’ naar keuze. Het glas dat we bij onze toegang kregen was handig voorzien van een aflijning ‘taster’, ergens onderaan het glas. Dat de aanwezige brouwers deze aflijning vlotjes wisten te negeren maakte het een amusant en goedkoop avondje. Die 4 jetons bleven dan ook in onze broekzak steken.

 

Met een vooraf aangekondigde présence van onder meer; The Kernel, Weird Beard, Beavertown, Brewdog, Partizan, Brew By Numbers, Magic Rock,…. waren we al verzekerd van enkele pareltjes. Dit alles onder de groovy tonen van een platen draaiende hippe medemens.

 

 

Passeerden de revue, in absolutely no particular order and some even more than once;

• Pacific Ale – Stone&Wood
• Little Things That Kill Batch 8 Soratchi ace – Weird Beard
• London Raspberry Sour – The Kernel
• Imperial Stout BA Glen Spey – The Kernel
• Cuvée Lemon – Partizan Brewing
• Lemon Phantom – Beavertown
• Ace Edge – Buxton
• Bearded lady – Magic Rock
• Stout 08/02 – Brew By Numbers
• Nooner – Sierra Nevada
• Rye Gose – Howling Hops
• Cherry Brown – Thornbridge
• 10 Finger Discount – Siren Craft Brew
• Devil’s Rest – Burning Sky
• Omnipollo

Van lekker tot heel lekker en zelfs ronduit indrukwekkend. Die London Raspberry Sour van The Kernel……man, zelden zo een vers en fris frambozenaroma geroken in een bier. Nee, zelf niet in die Rosé de Gambrinus van Cantillon.

De Glen Spey barrel aged Imperial Stout van diezelfde brouwerij was voorzien van een flink stel ballen (sorry, ladies), een intens diepe en rijke smaak samen met een deftige alcoholkick. Heerlijk!!

Cuvée Lemon bracht wat het beloofde, een citroenfris bier(klinkt als een commercial voor Dreft), op vat gerijpt en verzuurd met zeste en citroensap. Een heerlijk zomers drankje. Giet die Liefmans on the rocks maar meteen in de gootsteen, dit moet je hebben!

Die Rye Gose van Howling Hops had met de juiste dosis mineraliteit genoeg complexiteit om mijn interesse lang aan te houden, heel lang zelfs! En dan waren er ook nog enkele smakelijke hopbommetjes zoals 10Finger Discount, Devil’s Rest, Ace Edge,….Opvallend waren enkele bieren met Sorachi Ace hop, een hopsoort die mij steeds weer weet te bekoren.

Voor de honger te stillen waren er stalletjes met onder meer BBQ, een flink bord charcuterie en Scotsh eggs (onweerstaanbare lekkere, gepaneerde vleesballetjes met een ei in het midden, vogelnestjes en Flamand).

Een kleine bottle shop was ook voorzien waar je enkele bieren kon kopen, onder meer een serie bieren in blik van Beavertown. Meenemen die handel!

Ook de Belgen waren hier aanwezig om ons nationaal erfgoed te verdedigen. Visit Flanders had een ruimte speciaal voorzien met een aanbod Belgische bieren begeleid door de deskundige uitleg van zythologe Sofie Vanrafelghem en het culinaire talent van Hilaire Spreeuwers(Bitter Zoet). Bieren als Westmalle Dubbel, De Coninck, Gouden Carolus zaten in het aanbod. Onze grote klassiekers, onze rijke traditie. Nu wil ik zeker geen afbreuk doen aan de deskundigheid van beide protagonisten, zij weten waarmee ze bezig zijn en doen dat heel goed, en de kwaliteit van onze Belgische bieren betwijfel ik al zeker niet maar het leek mij een beetje zijn doel te missen. Op dit festival rond de craft beer scene die zowat stoelt op vernieuwing en experimenten had men wel wat gedurfder uit de hoek kunnen komen. Ja, die Biir white IPA paste wel, de rest was klassieke kwaliteit. Ik denk dat er genoeg jonge brouwerijen zijn in België die representatiever hadden kunnen zijn op dit festival, zeker tegenover het UK geweld. Uiteraard is zo een evenement niet goedkoop, ongetwijfeld zit dat er voor iets tussen. Het blijven hameren op onze traditie, ook al ligt deze traditie aan de bron van de vernieuwing, zal ons geen meter vooruit brengen imo. Mijn mening uiteraard, als jij het anders ziet mag dat. Reageer gerust maar doe het beleefd en liefst onder het genot van een bier.

Conclusie: Mooi festival, top concept prachtige bieren, aanwezigheid van de brouwers zelf, losse en vrije sfeer(doch iets te trendy om mij volledig op mijn gemak te voelen), lekker eten. Yes! Reden genoeg om het een toppertje te noemen. Volgend jaar terug? Wederom yes, als het ons gegund is. 2uur op de trein, 2 festivals op 1 dag, een korte nacht en 2 uur trein huiswaarts….Ik heb het er voor over. Het heeft iets te maken met toewijding en passie!

En ne grute merci en schol aan compagnon de route Vincent Callut voor het fijne gezelschap tijdens de 2 festivals.

Cheers

BelgianBeerGeek