Er is heel wat heisa geweest rond de Trappistenbrouwerijen de laatste tijd. In verschillende media, tot het TV-nieuws toe, werd er bericht dat de Trappistenbieren gingen verdwijnen. Een tekort aan roepingen en dus een tekort aan paters/broeders zorgden voor een gebrek aan de nodige werkkrachten voor het brouwen van het bier. Om aan de regels van een Trappistenbier te kunnen voldoen moet het bier immers door een broeder gebrouwen worden binnen de muren van de abdij. Al snel werd deze regel afgezwakt tot brouwen ‘onder toezicht’ van een broeder wat er op neer kwam dat leken het brouwen voor zich konden nemen terwijl een broeder een oogje in het zeil houdt. Dat andere oog kreeg geen regels opgelegd…

Veel heisa, al dan niet georchestreerd, maar ondertussen zitten we toch maar met 10 Trappistenbrouwerijen. Even opsommen;

1. Abdij onze-lieve-vrouw van het Heilig Hart van Westmalle: Westmalle Tripel, Dubbel en Extra
2. Abdij van Notre-Dame de Scouremont: de Chimay bieren en Mont des Cats(draagt het Trappistenlogo niet)
3. Sint-Benedictusabdij – De Achelse Kluis: de Achel bieren
4. Abdij Notre-Dame de Saint-Rémy: de Rochefort bieren
5. Abdij van Orval: Orval
6. Sint-Sixtusabdij: de Westvleteren bieren
7. Abdij Onze-Lieve-Vrouw Koningshoeven: de La Trappe bieren
8. Abdij Maria Toevlucht: Zundert
9. Abdij Stift-Engeszell: Benno en Gregorius
10. St.Joseph’s Abbey: Spencer

Deze Spencer is het eerste Trappistenbier van overzee, afkomstig uit Massachusetts-VS. De hype die momenteel leeft in de VS rond bier heeft ongetwijfeld een grote rol gespeeld in het ontstaan van deze Spencer en Pater econoom, die zag het vast ook wel zitten.

In onderstaand filmpje krijgt je wat beelden van de abdij en brouwerij. Je kan meteen ook zien dat de broeders geen godganse dagen liggen te drinken. Nee, eerder ora et labora of zoiets…

Natuurlijk was ik behoorlijk benieuwd bij het uitkomen van dit bier en dankzij collega blogger en vriend I think about beer kreeg ik de kans om dit nieuw Trappistenbier te proeven. Cheers Chris!!

Oog: Troebel goudblond bier dat naar het koperen/ambere neigt. Ferme dot wit schuim, licht van structuur. In het glas een fijne, heel actieve pareling.

Neus: Een medium boeket; licht gerookt, wat bready en kruidige gist, licht fruitig. Niet overpowerend, eerder ingetogen. Bij het walsen komt de fruitigheid wat meer naar boven en ook na het uitgieten van de laatste kluts uit de fles (met de gistrestant) wordt het aroma iets rijker met hinten van banaan en peer.

Mond: Een zacht bier met een fijne carbonatie die prikkelt. Smaak is als de neus, ingetogen. Licht fruitig met een beetje rijpe banaan, niet zoet. Romig in de mond. Einde is aan de droge kant met een lichte bitter. Body is medium. Een vlotte drinker, een allemansvriend.

Etiket: Ingrediënten? Blijkbaar niet, geen enkele vermelding van de gebruikte ingrediënten. Er staat wel een smaakomschrijving op en een bondige omschrijving rond de brouwerij/abdij. Vormgeving is klassiek, eenvoudig en rustig. Informatie kan dus wat uitgebreider.

ABV: 6,5%

Voor dit bier gingen de Amerikanen ten rade bij de Trappistenbrouwerij van Chimay. Belgische savoir-faire dus en dat maakt dit dan ook een heel Belgische Trappist, zonder scherpe kantjes en vlot drinkbaar. Enige commerciele savoir-faire hebben ze ongetwijfeld ook mee gekregen van de Belgische broeders.

Ok, nr.10….Who’s next??

Cheers

BelgianBeerGeek